خبر هایی از دنیایی بازیگران

برای تیمن و تبرک
وبلاق وزین فیلمامون به رنگ سبز. رنگ ایران. رنگ پیروزی شعور

و شرافت بر حماقت و
رذالت چند کلمه ای در باره <چه قدر دره من سبز
بود> در پی می اید.

 ***

چه قدر دره من سبز
بود

کارگردان: جان فورد

هنر پیشگان: Walter Pidgeon--Maureen
O"Hara

محصول :1941

 این اثر به یاد
ماندنی استاد بزرگ سینما در سال 1942 برنده 5  جایزه
اسکار شد.که عبارتند از بهترین فیلم . بهترین کارگردانی.
بهترین هنرپیشه مکمل.بهترین کارگردانی هنری و بهترین فیلمبرداری. برای 5 رشته دیگر هم 
نامزد بوده است که البته اگر ان ها را هم به این فیلم می دادند اعتبار اسکار
بیشترمیشد!

(طرفداری را می
بینید !) ولی از این ها گذشته هیچ چیز از زندگی نیست که به زیبا ترین شکل خود در این فیلم استاد
تصویر نشده باشد.از تلاش دسته جمعی خانواده پر جمعیتی برای معاش تا لطیف ترین روابط مادر و همسری
و مادر و فرزندی .از مهاجرت برای ساختن اینده ای بهتر تا تا زیباترین روابط عاشقانه. از حسرت
جدائی دختر و پسری که یکدیگر را دوست میدارند و فقر مانع زندگی شان میشود تاغرور مردی که که
خواستگاری از طبقه بالا برای دخترش می اید. از خرد شدن مردانی که با یک حکم اخراج روزی شان قطع
می شود تا مرگ رقت انگیز در معدن ذغال سنگی که مزد روزانه شان از آنجا تامین می شود.

همه زندگی در قالب
داستان این خانواده پرجمعیت با ایجازی استادانه در قاب تصاویر فیلم روایتی را آنچنان زیبا شکل می دهند که
 یکی از بزرگان سینما در باره اش گفته است < من همه سینما را از این فیلم
اموختم > اما روایت عشق که
قلب همه روایت ها است بین دختر بزگ خانواده و کشیش فقیر دهکده رخ می دهد که خواستگارش ثروتمند
ترین پسر و دلش پیش کشیش است.نگاه دختر در روز عروسی به کلیسا و بیرون امدن کشیش
در نمائی تار و دور سرامد تصویر اندوه جدائی دو دلداده است که گرچه در هزاران فیلم
تکرار شده است لیکن تصویر
استاد از این جدائی از یاد نرفتنی است.

دوبله فارسی فیلم
قابل دسترسی است . تلویزیون خودمان دو بار در سالهای دور ان را نمایش داده است.

هر کجا که  یافتید دیدنش را از دست ندهید.

***

سیروس محمدی

کلمات کلیدی :