خبر هایی از دنیایی بازیگران

دیشب در سانس 4 سینما اریکه ایرانیان،شاهد فیلم تک درخت ها کاری از سعید ابراهیمی فر و با فیلمنامه ای از هوشنگ مرادی کرمانی بودم.ضعف اصلی کار،قطعا این بود که داستان تک درخت ها،نوشته ی مرادی کرمانی،تنها پتانسیل تبدیل شدن به یک فیلم کوتاه 10 دقیقه ای رو داشت و حالا که این داستان تبدیل به فیلم بلند 1:30 شده بود،در بسیاری از صحنه ها،تنها باعث سر رفتن حوصله ی تماشاگر و دلزدگی از فیلم می شد.

در سانس 5،پارک وی فریدون جیرانی،با حضور عوامل فیلم اکران شد.قبل از آغاز فیلم،طی صحبتی که با مهناز افشار داشتم و در باره ی رسیدن رییس کیمیایی به جشنواره ازش پرسیدم،گفت که تا امروز(13 بهمن)،فیلم هنوز روی میز تدوینه و خبر دیگه ای ازش نداره.

پارک وی با ساختار ضعیف سینماییش،نمونه ی ایرانیه فیلم اره ی هالییوود بود که از بارز ترین صحنه های فیلم،می شه به دو تبکه شدن شریفی نیا با تبر،قصع شدن انگشت های خسینی با چاقو و... اشاره کرد.

بعد از فیلم،وقتی به آقای جیرینی گفتم که بعد از ستاره ها،انتظارم از شما،خیلی بالاتر از پارک وی بود،گفت که با پارک وی،سبک جدیدی از سینمای خشونت رو به ایران آورده و همین نوآور بودنش در این سبک،قابل تحسینه.

پارک وی در روز اول جشنواره،به عنوان بهترین فیلم از دیدگاه مخاطبان انتخاب شد.